AA (Arnhem en Achterland)

Drie weken terug heb ik mijn éénjarig jubileum in Arnhem mogen vieren. Het is een gebeurtenis die vrijwel ongemerkt voorbij is gegaan. Toch is het opvallend hoe anders de afgelopen drie weken zijn geweest ten opzichte van het jaar daarvoor. Dat realiseer ik me eigenlijk vandaag pas. Maar het is dan ook pas vandaag dat ik mezelf wat rust erin gun.
De afgelopen weken zijn namelijk behoorlijk hectisch geweest. En voor de verandering werd deze hectiek niet in het werk gevonden, maar in de uren daaromheen.
Eerst was dit Jasper zijn afstuderen. Dit werd een serieus feest midden in de week, van twee dagen. Eerst een avond in Utrecht uit eten en biertjes drinken, vervolgens naar Amersfoort voor de buluitreiking en weer naar Utrecht voor eten en biertjes drinken. Nou heb ik nog wat vrije dagen en één was ik hier graag aan kwijt. Het bleek geen overbodige luxe.
Met het afsluiten van Jasper zijn studie barstte hier een aantal kilometer verderop (aan de verkeerde kant van de Waal) ook het feest los. Want waar het voor de lopers vier dagen aanpoten is, moeten de feesters, voor wie ook het één en ander wordt georganiseerd, een volle week aan de bak. Uiteindelijk heb ik mezelf solidair verklaard met die lopers, en het op vier dagen gehouden. Veel drinken, veel kankeren op het weer, veel zingen, veel leuke mensen, veel wat bizarre maar (voor mij althans) altijd grappige confrontaties met de wereld van mensen die het leuk vinden om om vier uur op te staan om de hele dag te wandelen in plaats van tot die tijd biertjes drinken. En overdag vrolijk doorwerken. Het is wat.
Met zoveel buitenstedelijke tripjes blijft er dan wat weinig aandacht voor Arnhem over. En als je je als Arnhemmer serieus wil nemen (wat toch stiekem nog de ambitie is) dan is Nijmegen een slecht begin. Dit is gelukkig nog allemaal goed gekomen. Want toen ik na dit hele gebeuren op zaterdagochtend met hoofdpijn en een kegel de post in ontvangst nam zat daarbij ook het boek dat ik bestelde bij mijn goede oudhuisgenoot Paul. Dit boek vormt 'een tragikomisch verlag van een jaar Vitesse' en is daar echt briljant in. Het gaf me de kans om op mijn zaterdagmiddag heerlijk bij te komen, heel hard te lachen over hoe knullige, pietluttige zaken alsnog ook moeten worden gerelativeerd op een ontnuchterend nuchtere manier (sorry voor die zin, maar Mart Smeets is de laatste tijd wat veel op tv, en zoals blijkt: het is besmettelijk).
Het klinkt wat oubollig, maar een en ander heeft wel wat op zijn plaats gezet. Ten eerste geloof ik weer wat meer in het Arnhemse. Niet enkel hierom. Maar wat iemand mij al eerder vertelde is nu wat beter te begrijpen. Arnhem wordt vooral gemaakt door de mensen die er wonen, en niet door heel veel anders. En als die mensen dan vrij ongecompliceerd met het hart op de tong leven dan laat dat weinig aan de verbeelding over. Het is even wennen, maar dan heb je ook wat.
Ten tweede geeft dit positie aan Arnhem. Het is geen feeststad (in ieder geval niet voor mij) maar aan de andere kant wel de plek waar ontspanning is te vinden, in de stad of in de veel geroemde omgeving.
Tot slot, want wat bijslapen voor komende week is nog wel nodig. Van het rijtje Geen Rijn, Geen Fles, Geen Hoeren Geen Vites kan ik zeggen dat veel van de boten vertrokken zijn en dat het Free Your Mind Festival heel mooi gesitueerd was aan de overkant van de Rijn, wat echt een leuk festival bleek (wel Rijn), dat de fles dus langzaam verdwijnt naar het achterland (Nijmegen, Utrecht)(geen Fles), vrouwen maar raar zijn hier maar zich wel aanbieden als je een rondje gaat hardlopen (wel Hoeren) en Vitesse dus in ieder geval nog een goed boek laat schrijven als ze echt een kutseizoen hebben, wat ik alleen maar kan waarderen (wel Vites). Met andere woorden: het gaat erg de goede kant op.
Met liefde,
Berend