Boekenbal

Waarde lezers,

De propaganda voor het gewoon lekker thuis zitten laat vooralsnog te wensen over. Hiervoor zijn drie hypothesen voor handen:
1. Mensen kunnen zich niet vinden in datgene wat de teksten hier uit zouden moeten dragen (namelijk, dat het thuis ook gewoon lekker is)
2. Mensen zitten niet thuis
3. Het is thuis zo lekker en het schrijven niet dat het nagelaten wordt het thuisfront daarover te berichten. Waardoor het schrijven van een stukje iemand automatisch hypothese 1 als excuus voor het nietschrijven geeft.
Zelf ben ik een combinatie van allen. Maar ik wil graag beginnen met hypothese 3. Wat behoorlijk ironisch is, want het schrijven is voor mij toch altijd het meest aantrekkelijke medium gebleken. Als ik praat ben ik te langdradig, in een sms kan ik niet mijn ei kwijt en mijn lichaamstaal wordt over het algemeen verkeerd geinterpreteerd. Vandaar dat het een traditie werd om vooral in ongemakkelijke situaties een lange retoriek te voeren om de situatie vanuit mijn gezichtspunt breed uit te meten. Hiermee ontstond dan vaak een dermate omslachtig, uitgebreid en toch uiterst accuraat, intelligent en allesomvattend stuk dat de ontvangende partij een antwoord vaak niet nodig vond. En daarmee was het ook goed. Ik schreef voor mezelf, om mezelf en situaties te begrijpen. En daar voelde ik me dan goed bij.
De behoefte bestaat nog altijd, maar het zijn harde tijden voor beginnende schrijvers. Met mijn eerste boek op de markt dit jaar, een boek dat meteen in een tweede oplage is gegaan (omdat de helft van de eerste oplage ergens tussen de drukker in Slovenie en de uitgever in Arnhem is kwijtgeraakt, maar dat terzijde) had ik gerekend op wat meer bijval van mijn collega schrijvers. Mijn verbazing was dan ook groot toen het thema van het boekenbal zich richtte op de ouderen. Ik weet, net als jullie, dat ik in mijn vroegere werken ook over ouderen heb geschreven, maar dat is in een periode geweest die ik met mijn meer recentere werk toch duidelijk heb afgesloten, en, als ik zo onbescheiden mag zijn, ook duidelijk overvleugel. Uiteraard ben ook ik me bewust van het feit dat ik mijn tijd ver vooruit ben, en dat het daarom mogelijk is dat mijn jonge werk niet alleen pas later landt bij het grote publiek, maar ook bij die personen die claimen er verstand van te hebben.
Dat voor de titel van het thema gekozen werd voor een antiek stukje proza (en dan maak ik het nog mooier dan het is) dat half nederland al verplicht heeft moeten lezen in een tijd dat middelbare scholen nog geen keuzevrijheid hadden in de boeken van waaruit werd onderwezen, is ronduit ongelukkig, past niet in het tijdsbeeld en slaat mijns inziens de plank compleet mis. Ik zal het genootschap zeker nog op de pen tikken voor deze blunder. Ook het boekenweekgeschenk doet me populistisch aan, meeliftend op een titel van een in Amerika populair geworden film over, hoe kan het anders, de tweede wereldoorlog. Het populisme past dan weliswaar volledig in het kader waar onze westerse wereld zich langzaam maar zeker naar beweegt, maar wij, intellectuelen, zouden juist daar boven moeten staan. Terwijl we ons er nu zo jammerlijk onder plaatsen. Dat ik tegenwoordig, als schrijver, in één adem geassocieerd wordt met dergelijke slechte en ongeïnspireerde ideeën heeft me een knauw gegeven, waardoor het schrijven wat minder makkelijk is gegaan. Hierdoor zijn de stukken "waarom vrouwen okselhaar moeten scheren" en "geen rijn, geen fles, geen hoeren, geen vites" vooralsnog niet tot wasdom gekomen. Toch zal ik niet wachten tot de wereld klaar is voor mijn toch unieke ideeen, en juist dit medium aangrijpen om mijn vooralsnog genegeerde maar binnenkort niet meer te ontwijken genialiteit tot uiting te laten komen. Dat voor wat betreft de derde hypothese.
De eerste hypothese is makkelijker en oppervlakkiger in te vullen. Thuis is het niet onaangenaam, maar ook nog niet om over naar huis te schrijven. Het vrienden maken is onder invloed van Arjan goed gelukt afgelopen vrijdag. Het gezamenlijk voetbal kijken heeft zowel in huis als in de buurt grote indruk gemaakt, waar ik nu, inmiddels 4 dagen later, nog op teer. En allemaal positief. Het uiten van de passie krijgt onder invloed van deze reacties wat meer ruimte. Dat voelt goed, wat vervolgens ook weer geuit wordt. Wat weer tot positieve reacties leidt. Zoek de cirkel. Toch houdt het werk en het lekker bezig zijn daarin de overhand, gemixt met een wat ongezond sentiment richting het Utrechtse. Wat weinig ruimte over laat voor Arnhem. Het cirkeltje is zodoende nog wat klein, maar desalniettemin bevredigend. Mensen die zich afvragen waar een dergelijke uiteenzetting voor nodig is, aangezien het nietszeggend, dubbelop en overbodig is wil ik graag meegeven dat dit juist het sentiment is waarmee de hypothese bekrachtigd wordt.
Tot zover deze uiteenzetting over het niet schrijven. Ik moet zeggen dat het me goed is bevallen juist op de avond waarin het gepeupel in de marge de hele avond op kosten van de goedbetalende boekenlezer de godganse avond aan het zoeken is naar een waardeloze prul waarmee zij hun (bewezen) lege bestaan kunnen opleuken, de wereld dit te kunnen schenken. De vrijheid is immers een luxe die slechts weinigen zich kunnen veroorloven..
Met alle liefde,
Berend.