Geen Rijn, geen fles, geen hoeren, geen vites

Beste Berend,

Nu je dan toch echt voor jezelf aan het schrijven bent lijkt het me goed om even stil te staan bij datgene waar je mee bezig bent. Want een stukje zelfreflectie is wel op zijn plaats. Er zijn de laatste tijd nogal wat mensen die menen te weten wat goed is voor je, terwijl ik eindelijk weet waar ik mee bezig ben, waar het heen moet en waarom ik dingen doe zoals ik het doe.
Laten we beginnen met het "geen Rijn". In dit geval mag de Rijn staan voor de na-KRW Rijn. Zoals je weet vanuit je werk staat de KRW voor de Kaderrichtlijn Water, Europese wetgeving die erop is gericht dat alle waterlichamen terug komen in hun natuurlijke staat, of, wanneer dat niet mogelijk is (daarvoor zijn verschillende redenen te bedenken, de belangrijkste dat het betreffende waterlichaam geen natuurlijke staat heeft omdat het niet natuurlijk is, zoals bijvoorbeeld een kanaal) zo dicht mogelijk bij zijn ecologisch potentieel. Het valt te verwachten dat een natuurlijker invulling van een waterlichaam als de Rijn de recreatie hierin en hieromheen ten goede zal komen. Zo weet ik dat ik nog altijd kan genieten van de uiterwaaarden van de IJssel, op het moment dat ik daar in de buurt kom. Natuurlijk is dit een stukje nostalgie, maar ik ben serieus van mening dat de invulling die aan de IJssel wordt gegeven datgene is waar wij met ons Nederlands landschap naartoe moeten. Het "geen Rijn" is nu meteen op twee manieren te interpreteren. Ten eerste is vanuit Arnhem bekeken de Rijn op geen enkele manier beleefbaar. Er is een hele mooie kade vanwaar het mooi toeven zou moeten zijn, vanwaar het uitzicht op de Rijn een eeuwige stroom van langstrekkend water zou moeten vormen waarbij gemijmerd kan worden over de vergankelijkheid of juist repetitiviteit van het leven. Toch, zo niet in Arnhem, waar ze enorme boten aan die kade leggen (de zogeheten Rijnaken??) die daar permanent mogen blijven liggen en vervolgens dit hele uitzicht verneuken. Een typisch staaltje Arnhem. Totaal geen inzicht hebben in wat je hebt en daarom voor de meest knullige oplossing kiezen.
De tweede manier om er naar het "geen Rijn" te kijken is vanuit een meer persoonlijk oog. Want al was de mogelijkheid geweest om mijmerend naar die Rijn te kijken dan zou het nog bar weinig voorkomen. Het werk laat nauwelijks ruimte voor dergelijke natuurbeleving. Het is de tragiek van het werk als groen consultant: Het overtuigen van mensen en overheden van het belang en economisch nut van natuur vergt zoveel tijd dat er nauwelijks tijd is om dit zelf mee te maken. Toch is het niet nodig om hier rouwig om te zijn. Want na Arnhem juist niet de zondvloed, en dus tegen die tijd alle tijd.
Daarmee zijn we aangekomen bij de "geen fles". Op het moment dat het idee voor dit onderwerp gestalte kreeg, enkele maanden geleden, had ik hier serieus over kunnen schrijven. Zo niet nu meer. De fles is erg aanwezig. Het stoppen met roken doet me behoorlijk naar de fles grijpen. Onvermijdelijke sociale contacten die binnen het Arnhemse ontstaan worden aangegrepen om de fles te grijpen, maar ook in het Utrechtse komt het eigenlijk niet meer anders voor. Ik ben er niet rauwig om, alhoewel ik een opkomend buikje vrees. Gelukkig is de douche nu al een paar dagen stuk, zodat ik gedwongen ben om voor mijn werk nog naar de sportschool te gaan, om me daar even uit te sloven en uiteindelijk daar te kunnen douchen. De kapotte douche vormt enerzijds een mooi excuus, anderzijds een stevige stok achter de deur, om datgene waar te maken wat ik altijd al wilde: Jerommeke worden. Het heeft nog even tijd nodig.
"Geen hoeren". Arnhem heeft lang bekend gestaan om zijn hoerenbuurt, maar die is lang voor mijn tijd al "gesloten". De hoerenbuurt is nu één van de wijken geworden waar Arnhem floreert. Binnenkort vindt in die buurt een pracht van een voorstelling plaats, over identiteit, vriendschap en erkenning. Over vrijheidsdrang, twijfel en de zin van waanzin (www.hetruweik.nl). Het toneelstuk loopt vooralsnog erg goed, en we zijn allen erg blij met het resultaat. We boeken zomaar uitverkochte zalen, dankzij uitstekende marketing, maar vooral natuurlijk door een stuk kwaliteit dat wordt geleverd. Want het is echt een goed stuk geworden. Mochten daar nog twijfels over zijn.
En dan toch het meest heikele punt: "geen vites". Utrecht haalde afgelopen zondag de playoffs, ik was daar niet bij.. De Amstel Gold Race kijken leek me een zinvoller invulling van mijn tijd. Hoewel de AGR tegenviel en het voetbal, volgens de recensie, behoorlijk goed was, had ik hier geen spijt van. Met de winst is Utrecht "door" en Vitesse niet. Ondertussen is de brief van de FC alweer binnengekomen of ik volgend jaar weer een seizoenskaart wil. De afweging tussen Vitesse en FCU heeft plaatsgevonden. De sfeer bij de FCU lijkt me beter. De mensen bij de FCU lijken me leuker. Ik denk dat de trainer van FCU leuker geflipt is dan die van Vitesse, alhoewel die echt helemaal gestoord is. Hoe ongeloofwaardig ook, maar de financiele toekomst van Utrecht lijkt beter dan die van Vitesse (voor wat het waard is). Kortom, het wordt toch weer een kaart voor Utrecht het komend seizoen.
Wat leert ons dit? Ik weet het nog niet. Mijn liefde voor Arnhem blijft cynisch, als uberhaupt aanwezig. Gelukkig biedt de BBC een uitweg. Met het WK snooker op tv wordt verschillende personen gevraagd naar hun liefde voor snooker aan de hand van een aantal vragen. Eén van die vragen luidt: wat vindt je leuker: een hoge break of een tactisch gevecht?" Eén van de antwoorden luidt: een hoge break is als een mooie vrouw in een zomerjurkje dat voorbij loopt. Je kijkt ernaar en denkt: jeeeh, mooi!. Een tactisch gevecht daarentegen is een vrouw leren kennen, begrijpen waar het haar om gaat en daar je kick uit halen (dit laatste is een vrije interpretatie van datgene wat werd gezegd). Vooralsnog kijk ik naar Arnhem als is het een hoge break, maar het jurkje wil nog niet opwaaien, en omdat het nog koud is zie ik een sjaal, een muts, handschoenen, het hele pakket. Maar het moet dan ook nog warm worden, en ik hoop uiteindelijk een vrouw te ontdekken die best mooi is. De hoop om Arnhem te leren kennen, het weten waar het hier om gaat, is ijdel. Het is de vraag of het nog zo ver gaat komen. We wachten wat dat betreft nog af..
Voor zover. Tot de volgende keer. Het was leuk wat van je te horen. En je wat beter te leren kennen.
Met liefde,
Berend.